در زمان و مکان صحیح، بشین!
توی این دنیا و قوانینی که خودمون براش گذاشتیم، یه سری کارها تعریف می‌شن که اگه به موقع انجام‌شون ندی یا در موردشون تصمیم نگیری یا تصمیم اشتباه بگیری، باختی! بد هم باختی!
در واقع به نظرم «ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه‌ست» در این مواقع با کشک برابری میکنه.
این کارها می‌تونه برای هر شخصی بسته به سبک زندگی‌ای که برای خودش انتخاب میکنه متفاوت باشه...
برای من تا همین چند وقت پیش کنکور کارشناسی و انتخاب‌رشته‌ی بعدش، با توجه به روحیاتی که از خودم می‌شناختم، یکی از همین کارها بود. آخرهای سال پیش‌دانشگاهی دل‌م می‌خواست فقط برای چند ثانیه پرت بشم به یک سال جلوتر تا بفهمم آخر و عاقبت اون همه جون‌کندن چیه؟
حالا هم چند ماهه که دل‌م می‌خواد فقط برای چند دقیقه پرت بشم به نمی‌دونم چند سال جلوتر تا بتونم رایحه‌ی سروسامون‌گرفته رو ببینم! که ببینم کاری که توش موندگار شده چیه؟ ارشد رو شروع کرده یا نه؟ اگر شروع کرده مهندسی رو ادامه داده یا زده تو کار انسانی؟ تو باهیای سفیدرنگ‌ش کسی کنارش هست؟ اگر هست کیه؟ اگر هست دل‌ش چند تا گره خورده به دل رایحه؟ اگر گره خورده چه‌قدر کوره گره‌هاش؟
خلاصه‌ش این که خدایا! کاش بعضی وقت‌ها خودت تو گوش‌مون بگی چی رو کی باید انتخاب کنیم...
داستان عکس هم اینه که ننو مثال بارز لزوم تصمیم‌گیری در زمان و مکان درسته! این‌طور که اگر شما یه کم دیر و زود یا یه کم عقب و جلو بشینی، به جای فرود مناسب روی پارچه‌ی ننو، سقوط فجاعت‌باری از اون سمت ننو خواهی داشت. :دی
و دیگر این که دیشب اولین تجربه‌ی ننوسواری این‌جانب بود و جدا که کیف داد.
و نکته‌ی آخر این که خدا به همه‌مون ننوی بهشتی بده! :))
اولندش وقتی اونی که باید بیاد دلت یه گره کوری میخوره که نگو
دومندش با صاحبمون حرف بزن یک جوری آرومت میکنه و مسیر یادت میده که میگه حاجی پشمااااام
سومندش گوگولی من بودی و هستی و خواهی بود ان شالله تو اون چند سال دیگه هم